ölüm ve rönesans

çözülmüyor kalbim gölgesine bağladığım ağaçlardan

tepetaklak oluyoruz günlerce

haykırışlarımın kırık camlara değmesi sesimi yok ediyor.

günler başıma geldi

sıramı sayıyorum

kusuyorum yollarımı

kusuyorum gitmeyi

kızıyorum kusmanın kusmalara yeltenmesini

 

acemi bi acı doğuruyor uzaklardan bi at

sararıyor yeşil aldığımız her şey

 

çevir yüzünü ölüme

korktuğumuz atlar başımıza geldi.

savruk bir rüzgar yaratılışından habersiz savurdu küllerimizi

hoş bi ses irkildi yanan yerlerimizden

yaşayarak kılpayı kaçtık ölümden

 

çevir gözlerini yaşamaktan uzak yerlere

köprüyü geçtik

şimdi dönebilirsin evine