anafobi

I.
umrumda değil dünyevi yollar ve uçaklar
bugün konumuz içimde kalmak
yoklar sıralansa
seni tarihin altın sularına atıyordum
ölmek istemen beni küçüklüğüme postalar
yamaçlarım en çok kar yağarken sinirlidir
aklım bulunmaz hint kumaşı gerginliğinde patlar dağlar boyunca
yorgun düşüncelerim ordan oraya sürüklenmekten bıktılar mı?
umrumda değil dünyevi düşünceler ve dünya
kollarımdan tutulmasını sevmem
ve gözlerim değil midir ki görmeyen kalbimi
umrumda değil görmek ve görmemek
sıradanlıkların abluka altında
yolların düz
kuşatıyorum tüm huylarını
bahse girdiklerin ve umrunda olmayanlar
seni tarihten alıp coğrafyaya atıyorum
her şey o kadar kolay ki
ellerim ve ağzım toplumsal baskı yaratıyor.

toplumla iç içe...
kendimle savaş...

II.
umrumda değil sarı ekmekler ve kamufle
en yılgın uykumdayım bugün